LEVEN

LEVEN wat is dat ?

LEVEN is ademhalen, een kloppend hart, eten, drinken, slapen en voortplanten.

LEVEN begint bij jezelf en eindigt bij jezelf, the circle of life

Is dat alles ?

LEVEN is een woord uit onze taal, bestaande uit 5 letters :

De L van Liefde

De E van Emotie

De V van Verliefdheid

De E van Empathie

De N van Naastenliefde

Gevoel hebben we allemaal in ons als we geboren worden, puur en zuiver.

Er komt nog een flinke dosis liefde bij in ons leven, van je ouders, broer/zus, familie en vrienden.

Verliefd zijn op ….., houden van ….., bemind worden …., zorgen voor …., dat is de basis, daar draait het allemaal om in het leven.

Ik heb mezelf m’n hele leven ietwat onwezenlijk gevoeld, altijd zoeken naar een balans tussen houden van mezelf en houden van anderen.

Als ik maar hard genoeg van een ander hield zou ik ook wel van mezelf gaan houden dacht ik weleens.

Dat werkte dus niet, ben ik inmiddels achter. Ik heb nooit echt van mezelf gehouden weet ik nu.

Had ik dan een waardeloos leven ? Nee zeker niet, ik heb een fijne en lange relatie gehad met een lieve vrouw, de moeder van mijn twee lieve en mooie kinderen waar ik heel veel van hou !

Ik heb me met veel inzet gewijd aan het gezin en de opvoeding van de kinderen.

Was ik volmaakt ?  nee natuurlijk niet, ik heb ook m’n tekortkomingen, wie niet !

Toch weet ik dat ik het niet slecht gedaan heb !

Had het “beter” gekund ?  Ja zeg ik volmondig.  Maar met de kennis van nu weet ik dat dat voor mij gewoon niet mogelijk was.

Met genderdysforie kun je niet jezelf zijn, kun je niet zonder twijfel, zonder dat vage onrustige gevoel jezelf helemaal geven. Er is altijd dat gevoel op de achtergrond, altijd die worsteling met dat gevoel.

Soms werd ik er heel erg moe van, soms zelfs ziek. Ziek van angst en twijfel en verdriet.

Wat is er met mij aan de hand ?  Ik heb wel eens een halfbakken poging ondernomen om erover te praten met een psycholoog, maar toen dat niet meteen “klikte” ben ik er maar weer mee gestopt.

Of was dat een excuus, een vlucht ? Ja denk ik  nu, ik kon het niet, ik durfde gewoon niet.

Instinctief voelde ik dat toegeven aan het gevoel wel eens catastrofaal uit kon pakken.

Alles raak je dan kwijt, je relatie, je kinderen, je baan, je familie, alles waar je om geeft, al je zekerheden in het leven.

Nu ik toch die stap gezet heb weet ik dat die angst ongegrond was.

Sinds enkele maanden pas heb ik geleerd om van mezelf te houden, ik Petra, een vrouw, een mens.

Ik ben er eindelijk, nu ga ik echt leven na 50 jaar, met mezelf en met andere lieve mensen om me heen.

Mensen die me waarderen gewoon om wie ik ben, niet om wie ik probeer te zijn.

Ik LEEF

Liefde kun je pas aan anderen geven als je echt van jezelf houdt.

Hou van jezelf en heb dan een ander lief.

Love  ❤